زنبور کارگر حوالى بیست و یکمین روز زندگى خود، تبدیل به جمع‌کننده‌ى شهد گل مى‌شود و تا زمان مرگ خود این کار را ادامه مى‌دهد. بنابراین، این کار، طولانى‌ترین و مهم‌ترین وظیفه‌ى او در طول زندگیش مى‌باشد. جمع‌آورى شهد، همیشه پس از انجام یک سرى پروازهاى شناسایى انجام مى‌گیرد. معمولاً زنبورها در گروه‌هاى بیست‌تایى در محل چرخیده و به سمت سوراخ پرواز باز مى‌گردند تا بتوانند وضعیت کندو را در محیط اطرافش مشخص سازند. سوراخ پرواز کندو براى آن‌ها به مثابه‌ى خورشیدى مصنوعى است.
یک‌سوم زنبورها مى‌توانند در یک زمان با هم کندو را ترک کرده و براى جمع‌آورى شهد گل بروند. پرواز آن‌ها شرایط خاصى را مى‌طلبد که عبارتند از:
درجه‌ى حرارت نباید خیلى پایین باشد. در صورتى که دماى هوا زیر 10 درجه سانتى‌گراد باشد زنبورهاى اهلى پرواز نمى‌کنند. البته این معدل درجه‌ى حرارت در هر منطقه متغییر است و ممکن است اختلافى بین کندوهاى کوهستانى و کندوهاى مناطق مدیترانه‌اى وجود داشته باشد.
نوزیدن باد، این جمع‌آورى را تضمین مى‌کند. زنبورها اصلاً باد را دوست ندارند و یک باد ضعیف نیز فعالیت آن‌ها را کاهش مى‌دهد. بادهاى شدید خروج آن‌ها را به کلى ممنوع مى‌سازد.
خورشید نقش غیرقابل انکارى در بهبود وضعیت جمع‌آورى شهد برعهده دارد.
هنگامى که نور شدیدتر است، فعالیت زنبورها نیز افزایش مى‌یابد. گویى انرژى تشعشعات خورشیدى به زنبورها حرکت و جنبش و نشاط و فعالیت بیشتر مى‌بخشد.